بسم رب الشهدا
پنجره زیباست اگر بگذارند چشم مخصوص تماشاست اگر بگذارند
من از اظهار نظرهای دلم فهمیدم عشق هم صاحب فتواست اگر بگذارند
این روزها روزهای رسیدن مجنون ها به لیلی ها شونه، البته از یه طرف دیگه هم میشه گفت روزهای رسیدن لیلی ها به مجنونا شونه، حداقل برای من که این جوریه! نمیدونم تا حالا به مناطق جنگی جنوب رفتین یا نه، هرکی بره یه جورایی این آیه از قرآنو که میگه: "ولا تحسبن الذین قتلو فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون" رو درک میکنه! میفهمه!البته به شرطی که این درک کردنو تو وجودش نگه داره نه مثل من بندازدش دور تا وقتی یه باردیگه برگشت مناطق یا یه جایی یه چیزی از شهدا شنید یادش بیاد که آره: "هرگز گمان مکن کسانی که در راه خدا کشته شدند مردگانند،آنها زنده اند و نزد پروردگارشان روزی داده میشوند" یه قاعده ی این جوری هم شهدا بهت یاد داده بودن و قدر ندونستی!اصلا یادت رفت، چه برسه بخوای قدر بدونی! یکی از دوستام حرف خیلی قشنگی میزد میگفت: «وقتی میری مناطق تازه میفهمی که داری توی چه جهنمی زندگی میکنی!» ولی حیف که وظایف وزندگی ومهمتر از این دو نفسمون (ان النفس امارة بالسّوء) بهمون اجازه نمیده وگرنه کیه که بره و بدش بیاد اونجا بمونه! شهدا مجنون نور ایزدی شدن ورفتن، وما هم مجنون نور شهدا که نشأت گرفته از نور لا یزال الهی بود شدیم ورفتیم. ولی رفتن ما کجا و رفتن اونا کجا، مجنون شدن ما کجا و مجنون شدن اونا کجا! بسه دیگه پس کی میخوایم جواب فداکاری های شهدا رو بدیم؟ پس کی میخوایم از روی شهید 13 ساله ای که عشق الهی نسبت به دنیا کورش کرد و رفت زیر تانک خجالت بکشیم؟ شهدا زندن!خیلی زنده تر از ما! یه نفر میگفت: «مگه ما توی زیست شناسی نمیخونیم که نشانه ی موجود زنده تأثیر گذاریشه؟ خوب حالا خداوکیلی بیاین ببینم تأثیر شهدا روی جوونا بیشتره یا این تحلیلات و تحقیقات علمی و روانشناسی در رابطه با چگونگی جذب جوانان؟ استخوان شهدا رو میبرن تو شهرها میگردونن ببینین چقدر آدم ازپیر گرفته تا جوون،از زن گرفته تا مرد، میان اطرافشون!» تازه بعدشم کاروان های راهیان نوره که میره به مناطق.
برای پیروی از راه شهدا باید شهید گونه زندگی کنیم،شهید گونه فکر کنیم، شهید گونه زندگی کردن یعنی این که وقتی میخوایم یه کاری رو انجام بدیم، بشینیم فکر کنیم ببنیم اگه امام زمان(عج) بودن این کارو جلوی اون انجام میدادیم؟ یا که خجالت میکشیدیم حتی به انجام اون کار فکر کنیم؟
امروز برای شهدا وقت نداریم
ای داغ دل لاله تو را وقت نداریم
با حضرت شیطان سرمان گرم گناه است
ما بهر ملاقات خدا وقت نداریم
چون فرد مهمی شده نفس دغل ما
اندازه ی یک قبله دعا وقت نداریم
در کوفه تن غیرت ما خانه نشین است
بهر سفر کرببلا وقت نداریم
تقویم گرفتاری ما پر شده از زر
ای داغ دل لاله تو را وقت نداریم
هر چند که خوب است شهیدانه بمیریم
خوب است ولی حیف که ما وقت نداریم
پ ا ی ی ن ن و ش ت1: گفتند شهید گمنامه.پلاک نداشت، اصلا هیچ نشونه ای نداشت ،
امیدوار بودم روی زیر پیراهنی اش اسمش رو نوشته باشه ،
نوشته بود:« اگه برای خداست بگذار گمنام بمانم »
پ ا ی ی ن ن و ش ت2:در وصیت نامه شهیدی نوشته بود: خواهرم سرخی خونم را به سیاهی چادرت امانت دادم، پس امانتدار خوبی باش.
پ ا ی ی ن ن و ش ت3:اگه خدا قبول کنه منم دارم فردا میرم مناطق. کاش میرفتم وبر نمیگشتم!
